0 
Katar to złożony proces patologiczny, w którym dochodzi do zapalenia błony śluzowej nosa. Organizm produkuje większą ilość śluzu, który ma na celu oczyszczenie dróg oddechowych z alergenów, patogenów i zanieczyszczeń. Zapalenie powoduje obrzęk błony śluzowej, co prowadzi do uczucia zatkania nosa i trudności w oddychaniu, a zmiany w błonie śluzowej mogą prowadzić do swędzenia i pieczenia w nosie.
Czym jest katar?
Katar to stan zapalny błony śluzowej nosa, który prowadzi do zwiększonej produkcji śluzu. Jest to objaw, a nie choroba, który może występować w różnych sytuacjach, w tym:
Infekcje wirusowe: wywoływane przez wirusy przeziębienia (rhinowirusy), wirusy grypy oraz wirusy RSV. Takie infekcje często powodują także inne objawy, takie jak kaszel, ból gardła czy gorączka.
Alergie: Katar alergiczny występuje w wyniku reakcji organizmu na różne alergeny, takie jak pyłki roślin, kurz, sierść zwierząt czy pleśnie. Objawy są często sezonowe, związane z określonymi porami roku, na przykład wiosną, kiedy pylenie roślin jest największe.
Infekcje bakteryjne: Choć rzadziej, katar bakteryjny może być wynikiem wtórnej infekcji spowodowanej kontaktem z bakteriami. Często prowadzi to do zapalenia zatok (zapalenie zatok przynosowych), co może powodować intensyfikację objawów.
Objawy kataru
Objawy mogą się różnić w zależności od przyczyny (infekcja wirusowa, alergia, podrażnienia środowiskowe), ale typowe oznaki obejmują:
Wydzielina z nosa: Przezroczysta, cieknąca (częściej przy alergiach) lub gęstsza, żółta lub zielonkawa (przy infekcjach).
Zatkany nos: Uczucie niedrożności nosa, które może powodować trudności w oddychaniu przez nos. Zwykle dotyczy obu nozdrzy, ale może się nasilać po jednej stronie.
Kichanie: Częste kichanie, zwłaszcza przy katarze alergicznym lub podrażnieniu nosa.
Świąd nosa: Uczucie swędzenia w nosie, typowe w przypadku alergii, może towarzyszyć również swędzenie oczu lub gardła.
Ból lub uczucie ucisku w okolicach zatok: Może wystąpić w przypadku kataru związanego z infekcją zatok, szczególnie przy ostrym zapaleniu zatok.
Kaszel: Katar może spływać po tylnej ścianie gardła, powodując podrażnienie i kaszel.
Zaburzenia węchu i smaku: Katar może tymczasowo pogorszyć zdolność do wyczuwania zapachów i smaków, zwłaszcza gdy nos jest bardzo zatkany.
Podrażnienie skóry: Częste wycieranie nosa może prowadzić do zaczerwienienia i podrażnienia skóry wokół nosa.
Katar zwykle trwa kilka dni w przypadku infekcji w kontakcie z patogenami, a dłużej (nawet kilka tygodni lub miesięcy) przy alergiach. Jeśli towarzyszy mu gorączka, ból zatok, gęsta wydzielina o nietypowym kolorze lub bóle głowy, może to wskazywać na infekcję bakteryjną zatok.
Przyczyny kataru
Katar może mieć wiele różnych przyczyn, a najczęstsze z nich to infekcje wirusowe, alergie, podrażnienia środowiskowe oraz zmiany fizjologiczne w organizmie.
- Infekcje wirusowe
To najczęstsza przyczyna kataru, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. Katar wywołany przez wirusy nazywany jest kataralnym nieżytem nosa.
Przeziębienie: wywoływane przez różne wirusy (np. rhinowirusy, koronawirusy, adenowirusy). Objawy zwykle obejmują wodnistą wydzielinę z nosa, kichanie, zapchany nos i ogólne osłabienie. Katar może być jedynym objawem przeziębienia lub występować wraz z innymi objawami, jak ból gardła czy kaszel.
Grypa: Katar może również towarzyszyć grypie, choć w jej przypadku inne objawy, takie jak wysoka gorączka, ból mięśni i ogólne wyczerpanie, są bardziej dominujące.
Zakażenia zatok przynosowych: Katar może być wynikiem zapalenia zatok (zapalenie błony śluzowej zatok), które często występuje po nieleczonym przeziębieniu. W tym przypadku wydzielina z nosa staje się gęstsza i może mieć żółtawy lub zielonkawy kolor, co wskazuje na infekcję bakteryjną. - Alergie
Alergiczny nieżyt nosa to reakcja organizmu na alergeny obecne w środowisku. Może być sezonowy (np. uczulenie na pyłki traw) lub całoroczny (np. alergia na kurz, pleśń, sierść zwierząt).
Pyłki roślin: Wiosną i latem wiele osób doświadcza kataru, który pojawia się w wyniku uczulenia na pyłki traw, drzew czy chwastów. Typowe objawy to wodnisty katar, kichanie, świąd nosa, a często także świąd oczu.
Kurz i roztocza: Alergeny obecne w kurzu domowym, takie jak roztocza, mogą powodować całoroczny katar. Objawy są podobne do sezonowego kataru, z zatkanym nosem i wodnistą wydzieliną.
Sierść zwierząt: Uczulenie na białka znajdujące się w sierści zwierząt domowych, zwłaszcza kotów i psów, może prowadzić do przewlekłego kataru u osób mających kontakt ze zwierzęciem. - Podrażnienia środowiskowe
Różne czynniki w otoczeniu mogą podrażniać błonę śluzową, powodując tzw. niealergiczny nieżyt nosa.
Zanieczyszczenie powietrza: Smog, dym papierosowy, chemikalia w powietrzu (np. farby, środki czystości) mogą prowadzić do kataru, ponieważ drażnią śluzówkę nosa.
Suche powietrze: Niska wilgotność powietrza, szczególnie zimą, może wysuszać błonę śluzową, co prowadzi do jej podrażnienia i powoduje katar.
Nagłe zmiany temperatury: Przejście z ciepłego do zimnego otoczenia (lub odwrotnie) może wywołać krótkotrwały katar, ponieważ błona śluzowa nosa reaguje na zmiany warunków atmosferycznych. - Czynniki fizjologiczne i hormonalne
Niektóre stany fizjologiczne oraz zmiany hormonalne mogą prowadzić do kataru, który nie jest związany z infekcją ani alergią.
Ciąża: U niektórych kobiet w ciąży występuje tzw. katar ciążowy. Jest to wynik zmian hormonalnych (szczególnie wzrostu poziomu estrogenów), które powodująprzekrwienie i opuchliznę błony śluzowej.
Leki: Niektóre leki mogą powodować katar jako efekt uboczny. Na przykład leki stosowane w leczeniu nadciśnienia (inhibitory ACE) lub stosowanie kropli do nosa przez długi czas (tzw. katar polekowy), mogą prowadzić do przewlekłego zapchania nosa.
Stres: U niektórych osób stres może prowadzić do zwiększonego wydzielania śluzu, co powoduje objawy kataru. - Czynniki anatomiczne
Nieprawidłowości w budowie nosa mogą prowadzić do przewlekłego kataru lub uczucia zatkanego nosa.
Krzywa przegroda nosowa: może dochodzić do przewlekłego zablokowania jednej strony nosa, co prowadzi do trudności w oddychaniu oraz uczucia kataru.
Polipy nosowe: Są to łagodne narośla na błonie śluzowej nosa, które mogą powodować przewlekły katar, szczególnie jeśli osiągają duży rozmiar i blokują przepływ powietrza. - Inne przyczyny
Reakcje na ostre potrawy: Spożywanie pikantnych potraw może prowadzić do krótkotrwałego kataru, który pojawia się na skutek podrażnienia błony śluzowej.
Zmiany klimatyczne: Przejazd do regionu o innym klimacie, np. o wyższej wilgotności lub wysokości nad poziomem morza, może prowadzić do przejściowego kataru.
Katar może mieć różnorodne przyczyny, od prostych infekcji wirusowych po bardziej złożone mechanizmy. Długotrwały, nawracający lub nietypowy katar powinien być skonsultowany z lekarzem, aby zidentyfikować dokładną przyczynę i zastosować odpowiednie leczenie.
Tabletki na katar dostępne bez recepty
Farmakologiczne leczenie kataru lekami obejmuje szeroki wachlarz produktów dostępnych bez konieczności konsultacji z lekarzem. Leki te są powszechnie stosowane w przypadku kataru wywołanego przez przeziębienie, alergie (np. katar sienny) oraz zapalenie zatok. Ich celem jest łagodzenie objawów takich jak nadmierne wydzielanie śluzu, obrzęk błony śluzowej, zatkanie nosa, kichanie oraz uczucie zapchanego nosa. Można je podzielić na kilka kategorii w zależności od mechanizmu działania i rodzaju kataru (przeziębieniowy, alergiczny itp.).
Leki przeciwhistaminowe
Substancje antyhistaminowe blokują działanie histaminy, substancji uwalnianej podczas reakcji uczuleniowych, która odpowiada za objawy, takie jak kichanie, świąd nosa i obfita wydzielina.
Leki działają poprzez blokowanie receptorów histaminowych H1, co zmniejsza nasilenie reakcji uczuleniowych w kontakcie z alergenem. Współczesne leki, to najczęściej leki drugiej generacji, które są mniej sedatywne (nie powodują senności) i mają dłuższe działanie.
Substancje czynne: bilastyna, cetyryzyna, desloratadyna, loratadyna
- Bilastyna to lek przeciwhistaminowy drugiej generacji, stosowany głównie w leczeniu objawów alergicznych, takich jak katar sienny i pokrzywka. Jest dostępna bez recepty w wielu krajach i wyróżnia się szybkim oraz długotrwałym działaniem. Bilastyna jest często wybierana ze względu na brak działania uspokajającego, co czyni ją bezpiecznym wyborem dla osób prowadzących aktywny tryb życia, w tym kierowców.
Przykłady leków: Clatra- teraz dostępna bez recepty w aptekach, Allertect Effect
- Cetyryzyna to lek przeciwhistaminowy drugiej generacji, szeroko stosowany w leczeniu objawów alergii, takich jak katar, pokrzywka oraz inne objawy uczuleniowe, w tym świąd i łzawienie oczu. Jest uznawana za skuteczną, długodziałającą substancję antyalergiczną. Działa poprzez blokowanie receptorów histaminowych, co zmniejsza reakcję organizmu na histaminę – substancję, która wytwarzana jest w wyniku kontaktu z alergenami i odpowiada za wywoływanie objawów alergicznych, takich jak kichanie, świąd, katar i łzawienie oczu.
Stosowana jest w katarze, pokrzywce oraz innych reakcjach alergicznych.
Przykłady leków: Allertec WZF
- Desloratadyna to lek przeciwhistaminowy drugiej generacji, który jest stosowany w leczeniu objawów alergii. Jest to metabolit loratadyny, co oznacza, że powstaje w organizmie w wyniku jej metabolizmu, ale działa skuteczniej i szybciej. Desloratadyna jest szeroko stosowana w terapii objawów takich jak katar, pokrzywka, świąd oraz zaczerwienienie oczu.
Przykłady leków: Hitaxa Fast Junior, Hitaxa Fast, Aleric Deslo Active
- Loratadyna to lek przeciwhistaminowy stosowany głównie w leczeniu objawów alergii. Blokuje działanie histaminy, substancji odpowiedzialnej za reakcje uczuleniowe w organizmie. Jest często używana w przypadku: kataru siennego, pokrzywki.
Przykłady leków: Claritine Allergy, Flonidan Control
Przeciwwskazania do stosowania leków przeciwhistaminowych:
- nadwrażliwość na substancję aktywną;
- ciężkie schorzenia wątroby lub nerek (niektóre leki);
- ciąża i karmienie piersią (zalecana konsultacja z lekarzem).
Działania niepożądane:
- bóle głowy;
- zawroty głowy;
- senność;
- suchość w ustach;
- wysypka (rzadko).
Interakcje z innymi lekami i alkoholem:
- Leki uspokajające i nasenne (benzodiazepiny, barbiturany): Starsze leki przeciwhistaminowe, jak np. difenhydramina, mogą zwiększać działanie uspokajające tych leków, choć leki drugiej generacji, jak loratadyna czy bilastyna, mają mniejsze ryzyko senności. Jednak nadal należy zachować ostrożność.
Alkohol: Może nasilać działanie uspokajające i wpływać na koncentrację nawet w przypadku leków nowej generacji, choć ryzyko jest mniejsze.
Inhibitory enzymów wątrobowych (ketokonazol, erytromycyna, cymetydyna): Mogą zwiększać stężenie niektórych leków przeciwhistaminowych (np. loratadyny i desloratadyny) we krwi, co zwiększa ryzyko działań niepożądanych, takich jak bóle głowy czy zawroty głowy.
Soki owocowe (grejpfrutowy, pomarańczowy, jabłkowy): Mogą zmniejszać wchłanianie niektórych leków przeciwhistaminowych, np. bilastyny, obniżając ich skuteczność. Dlatego zaleca się przyjmowanie leków na czczo lub z wodą.
Leki przeciwnadciśnieniowe (np. beta-blokery, diuretyki): Niektóre starsze leki przeciwhistaminowe mogą zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca w połączeniu z lekami wpływającymi na ciśnienie krwi. W przypadku nowoczesnych leków, takich jak bilastyna czy cetyryzyna, to ryzyko jest minimalne.
Leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol, flukonazol): Mogą zwiększać stężenie przeciwhistaminowych we krwi, co może prowadzić do działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, bóle głowy, kołatanie serca.
Leki przeciwwirusowe (np. rytonawir): Mogą wpływać na metabolizm niektórych leków przeciwhistaminowych, co może zwiększać ryzyko działań niepożądanych.
Leki obkurczające naczynia krwionośne (sympatykomimetyki)
Leki obkurczające naczynia krwionośne, znane także jako sympatykomimetyki, to grupa substancji, które pobudzają receptory adrenergiczne (alfa i beta), naśladując działanie układu współczulnego. Powodują one skurcz naczyń krwionośnych, co prowadzi do zmniejszenia
Sympatykomimetyki działają poprzez pobudzanie receptorów alfa-adrenergicznych, co powoduje skurcz naczyń krwionośnych. Dzięki temu dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi przez błony śluzowe, co redukuje obrzęk i ułatwia oddychanie przez nos.
Substancje czynne: pseudoefedryna, fenylefryna
Pseudoefedryna
Pseudoefedryna – lek, który działa głównie jako środek zwężający naczynia krwionośne i jest szeroko stosowany w leczeniu objawów przeziębienia, alergii oraz zapalenia zatok. Często występuje w preparatach łączonych z innymi składnikami, takimi jak leki przeciwbólowe czy przeciwhistaminowe.
Pseudoefedryna działa jako agonista receptorów adrenergicznych, głównie receptora alfa-adrenergicznego. Główne efekty działania obejmują:
- Zwężenie naczyń krwionośnych: Powoduje zmniejszenie przepływu krwi w błonie śluzowej, co prowadzi do zmniejszenia obrzęku i ułatwienia oddychania przez nos.
- Zmniejszenie wydzielania śluzu: Pomaga w łagodzeniu objawów kataru i
przekrwienia błony śluzowej nosa.
Przykłady leków: Sudafed, Acatar Zatoki, Cirrus, Ibuprom Zatoki, Modafen
Fenylefryna
Fenylefryna to sympatykomimetyk, czyli lek stymulujący układ współczulny. Działa głównie na receptory alfa-adrenergiczne, co prowadzi do skurczu naczyń krwionośnych (wazokonstrykcji). Stosowana jest głównie w leczeniu objawów
Skurcz naczyń krwionośnych: Fenylefryna stymuluje receptory alfa-1-adrenergiczne, co powoduje zwężenie naczyń krwionośnych. To zmniejsza
Zwiększenie ciśnienia krwi: W wyniku skurczu naczyń, fenylefryna może podnosić ciśnienie tętnicze, szczególnie u pacjentów, którzy mają obniżone ciśnienie krwi.
- Zmniejszenie wydzielania śluzu: Pomaga w łagodzeniu objawów kataru i obkurcza błonę śluzową nosa.
- Zwężenie naczyń krwionośnych: Powoduje zmniejszenie przepływu krwi w błonie śluzowej, co prowadzi do zmniejszenia obrzęku i ułatwienia oddychania przez nos.
Przykłady leków: Gripex Duo, Coldrex Complex Grip
Przeciwwskazania do stosowania leków obkurczających naczynia krwionośne:
- Nadciśnienie tętnicze- podnoszą ciśnienie krwi, dlatego osoby z niekontrolowanym nadciśnieniem lub z historią problemów z ciśnieniem powinny unikać jej stosowania.
- Choroby serca i układu krążenia- stymulują układ współczulny, co może prowadzić do przyspieszenia akcji serca i zaburzeń rytmu serca (tachykardia). Dlatego nie jest zalecana u osób z chorobami serca, takimi jak choroba wieńcowa, niewydolność serca czy arytmie.
- Przerost gruczołu krokowego (prostaty)- mogą nasilać problemy z oddawaniem moczu, co jest szczególnie niekorzystne u mężczyzn z łagodnym przerostem gruczołu krokowego (prostaty).
- Nadczynność tarczycy- osoby z nadczynnością tarczycy są bardziej wrażliwe na działanie pseudoefedryny, co może prowadzić do nadmiernej stymulacji, powodując przyspieszenie akcji serca i wzrost ciśnienia.
- Ciąża i karmienie piersią- psuedoefedryna nie jest zalecana w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, ze względu na ryzyko wpływu na naczynia krwionośne łożyska. Również w okresie karmienia piersią pseudoefedryna może przenikać do mleka matki i wpływać na dziecko (np. może powodować bezsenność lub drażliwość u niemowlęcia).
- Nadwrażliwość na pseudoefedrynę lub fenylefrynę.
- Stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO)- nie powinny być stosowana u osób przyjmujących leki z grupy inhibitorów MAO (np. niektóre leki przeciwdepresyjne), ponieważ może to prowadzić do gwałtownego wzrostu ciśnienia krwi.
- Jaskra- osoby z jaskrą, zwłaszcza jaskrą z wąskim kątem przesączania, powinny unikać pseudoefedryny, ponieważ może ona podnosić ciśnienie wewnątrzgałkowe, co jest groźne dla chorych na to schorzenie.
Działania niepożądane:
- nadciśnienie;
- tachykardia;
- zaburzenia rytmu serca;
- bóle głowy;
- nerwowość.
Interakcje z innymi lekami i alkoholem:
Inhibitory MAO (monoaminooksydazy)- leki te są stosowane w leczeniu depresji i niektórych zaburzeń neurologicznych (np. fenelzyna, tranylcypromina). W połączeniu z inhibitorami MAO mogą powodować gwałtowny wzrost ciśnienia krwi (przełom nadciśnieniowy), co stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia.
Leki przeciwnadciśnieniowe: mogą osłabiać działanie leków obniżających ciśnienie krwi (np. beta-blokerów, inhibitorów ACE, leków moczopędnych), co może prowadzić do nieskutecznej kontroli nadciśnienia.
Leki przeciwarytmiczne: pseudofedryna może nasilać działanie leków przeciwarytmicznych, prowadząc do zwiększonego ryzyka zaburzeń rytmu serca (np. migotanie przedsionków).
Leki antydepresyjne (np. trójpierścieniowe antydepresanty, SSRI)- może nasilać działanie trójpierścieniowych antydepresantów (np. amitryptylina) i zwiększać ryzyko nadciśnienia. W przypadku SSRI (np. fluoksetyna), może dojść do zwiększenia pobudliwości układu nerwowego
Alkohol- może nasilać niektóre działania niepożądane pseudoefedryny, takie jak zawroty głowy, bóle głowy, pobudzenie i zaburzenia rytmu serca.
Obydwie substancje czynne, jak i alkohol mają wpływ na układ nerwowy, choć w różny sposób. Pseudoefedryna pobudza, podczas gdy alkohol najpierw działa jako depresant (zmniejsza hamowanie), a potem może powodować senność. W połączeniu może dojść do zaburzenia koncentracji, pobudzenia lub nawet niekontrolowanego wzrostu ciśnienia krwi. W połączeniu z alkoholem pseudoefedryna może powodować zaburzenia koordynacji, zmniejszoną koncentrację i spowolnione reakcje, co zwiększa ryzyko wypadków drogowych.
Leki mukolityczne
Leki mukolityczne to grupa leków stosowanych w terapii chorób układu oddechowego, które pomagają w rozrzedzaniu i ułatwianiu wydalania wydzieliny. Działają na śluz w oskrzelach, co ułatwia jego usunięcie, a tym samym poprawia wentylację płuc i łagodzi objawy związane z chorobami płuc, takimi jak przewlekłe zapalenie oskrzeli, astma czy mukowiscydoza.
Mukolityki działają na kilka sposobów:
Rozrywanie wiązań disulfidowych: Leki mukolityczne, takie jak acetylocysteina, rozrywają wiązania disulfidowe w cząsteczkach mucyny, głównego składnika śluzu, co prowadzi do zmniejszenia jego lepkości i gęstości.
Ułatwienie transportu rzęskowego: Leki te zwiększają objętość wody w śluzie, co sprzyja jego transportowi wzdłuż rzęsek nabłonka oddechowego. To ułatwia usuwanie wydzieliny i wentylację płuc.
Działanie przeciwzapalne: Niektóre mają również działanie przeciwzapalne, co może być korzystne w leczeniu chorób, gdzie stan zapalny odgrywa dużą rolę.
Substancje czynne: acetylocysteina, karbocysteina, bromheksyna
Acetylocysteina
Acetylocysteina (N-acetylocysteina, NAC) to lek mukolityczny, który jest szeroko stosowany w medycynie. Stosowana w leczeniu przewlekłych chorób dróg oddechowych, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i mukowiscydoza. Używana również w leczeniu zatrucia paracetamolem. Rozrywa wiązania disulfidowe w mucynie, zmniejszając lepkość śluzu.
Przykłady leków: ACC Optima
Bromheksyna
Bromheksyna to lek mukolityczny stosowany w celu ułatwienia odkrztuszania i rozrzedzenia wydzieliny. Działa poprzez rozrzedzenie śluzu, co ułatwia jego usuwanie. Jest często stosowana w terapii schorzeń układu oddechowego, zwłaszcza gdy występuje nadmierna produkcja śluzu. Stymuluje komórki wytwarzające surfaktant w płucach, co zmniejsza napięcie powierzchniowe w pęcherzykach płucnych, ułatwiając ich rozszerzenie. Stosowana w mukowiscydozie i w przewlekłym zapaleniu płuc.
Przykłady leków: Flegamina
Karbocysteina
Karbocysteina to lek mukolityczny, który działa na drogi oddechowe, zmniejszając lepkość wydzieliny i ułatwiając jej usuwanie. Jest stosowany w terapii chorób, w których występuje nadmierna produkcja śluzu, takich jak przewlekłe zapalenie oskrzeli czy mukowiscydoza. Karbocysteina zmienia właściwości fizykochemiczne śluzu, zmniejszając jego lepkość. Działa na struktury śluzu, co ułatwia jego transport przez rzęski w błonie śluzowej. Lek może stymulować komórki płucne do produkcji surfaktantu, co poprawia wentylację pęcherzyków płucnych.
Przykłady leków: Mucopect Control, Flegamax Forte
Przeciwwskazania do stosowania leków mukolitycznych:
- nadwrażliwość na substancję czynną;
- czynna choroba wrzodowa;
- ciąża i karmienie piersią.
Działania niepożądane leków mukolitycznych:
- nudności i wymioty;
- bóle głowy;
- biegunka.
Interakcje z innymi lekami:
Leki przeciwkaszlowe: Należy zachować ostrożność, łącząc leki mukolityczne z lekami hamującymi kaszel, ponieważ może to prowadzić do zastoju wydzieliny.
Antybiotyki: Niektóre leki mukolityczne mogą zwiększać skuteczność antybiotyków w leczeniu infekcji dróg oddechowych.
Leki przeciwzapalne: Interakcje z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) mogą występować, zwłaszcza przy stosowaniu dużych dawek.
Preparaty na katar pochodzenia roślinnego
Niektóre tabletki na katar bez recepty opierają się na naturalnych ekstraktach roślinnych, takich jak mięta pieprzowa, eukaliptus, tymianek, które mają działanie łagodzące, przeciwbakteryjne lub udrażniające drogi oddechowe.
Mechanizm działania:
Działanie tych preparatów opiera się na właściwościach poszczególnych składników roślinnych, które mogą nawilżać, udrażniać drogi oddechowe i łagodzić podrażnienia błon śluzowych.
Przykłady leków: Sinupret, Sambucol Extra Strong
Sinupret
Sinupret to złożony preparat roślinny stosowany w leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych, zwłaszcza w przypadku zapalenia zatok przynosowych. Składa się z kombinacji ekstraktów z różnych roślin, które działają mukolitycznie, przeciwzapalnie i wspomagająco na naturalne mechanizmy obronne organizmu. Ułatwia wydalanie wydzieliny, co jest istotne w przypadku zapalenia zatok, gdzie wydzielina może się gromadzić. Zioła wchodzące w skład preparatu zmniejszają stan zapalny błony śluzowej zatok, co prowadzi do złagodzenia objawów. Składniki preparatu wpływają na mechanizmy obronne organizmu, co może przyspieszyć proces zdrowienia. Jest stosowany w przewlekłym i ostrym zapaleniu zatok przynosowych jak i infekcjach górnych dróg oddechowych.
Jest preparatem zawierającym ziołowe ekstrakty, których składniki mogą się różnić w zależności od formy leku (tabletki, krople, syrop). W standardowym Sinuprecie zawarte są:
- Kwiaty bzu czarnego (Sambucus nigra): Działają przeciwzapalnie i wspomagają odporność.
- Korzeń werbeny (Verbena officinalis): Posiada właściwości mukolityczne, ułatwiające usuwanie zalegającej wydzieliny.
- Liście szczawiu (Rumex obtusifolius): Wspomagają funkcję dróg oddechowych.
- Kielich pierwiosnka (Primula veris): Działają wykrztuśnie i przeciwzapalnie.
- Korzeń lukrecji (Glycyrrhiza glabra): Działa łagodząco i przeciwzapalnie.
Sambucol Extra Strong
Sambucol Extra Strong to suplement diety zawierający ekstrakt z owoców czarnego bzu (Sambucus nigra), znany ze swoich właściwości wspomagających układ odpornościowy. Głównym składnikiem jest ekstrakt z owoców czarnego bzu, który jest źródłem antocyjanów, witamin (np. witamina C), oraz innych związków aktywnych. Wspiera układ odpornościowy i wykazuje działanie przeciwutleniające. Ekstrakt z czarnego bzu może zwiększać produkcję cytokinin, co wspomaga odpowiedź immunologiczną organizmu. Stosowany we wspieraniu układu odpornościowego jak i zmniejszeniu objawów przeziębienia i grypy.
Przeciwwskazania do stosowania:
- nadwrażliwość na składniki;
- kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny skonsultować się z lekarzem przed użyciem;
- osoby z poważnymi chorobami, takimi jak cukrzyca lub choroby autoimmunologiczne, powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem suplementacji.
Działania niepożądane:
- w rzadkich przypadkach mogą wystąpić reakcje skórne, takie jak wysypka czy swędzenie;
- u niektórych osób mogą wystąpić nudności, wymioty lub bóle brzucha;
- W przypadku wystąpienia jakichkolwiek skutków ubocznych należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.
Leki na katar w formie tabletek bez recepty mają szerokie zastosowanie w objawowym leczeniu infekcji górnych dróg oddechowych, kataru siennego i zapalenia zatok. Ważne jest jednak, aby stosować je zgodnie z zaleceniami producenta, zwłaszcza leki obkurczające naczynia krwionośne, które przy długotrwałym stosowaniu mogą wywoływać działania niepożądane.
Powiązane produkty
