Stoperan, 2 mg, kapsułki twarde, 8 szt.

Stoperan to produkt leczniczy o działaniu przeciwbiegunkowym. Stosuje się go w biegunkach, które nie są wywołane zakażeniem bakteryjnym. 

Wskazania: 

Stoperan stosuje się do objawowego leczenia ostrej i przewlekłej biegunki. 

Skład: 

Substancją czynną leku jest loperamidu chlorowodorek (Loperamidi hydrochloridum).

Jedna kapsułka twarda zawiera 2 mg chlorowodorku loperamidu. 

Substancje pomocnicze to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, talk, magnezu stearynian, skład kapsułki żelatynowej: żelatyna, erytrozyna (E127), błękit patentowy (E131), tytanu dwutlenek (E171), żółcień chinolinowa (E104).

Dawkowanie: 

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak to opisano w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat:

• Biegunka ostra: pierwsza dawka 2 kapsułki (4 mg), a następnie 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu.
  Nie należy stosować dawki większej niż 8 kapsułek (16 mg) na dobę.
• Biegunka przewlekła: początkowo 1 kapsułka (2 mg) 2 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 4-6 kapsułek (8-12 mg) na dobę.

Dzieci w wieku od 9 do 12 lat:

• Biegunka ostra: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu.
  Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
• Biegunka przewlekła: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu.
  Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.

Dzieci w wieku od 6 do 8 lat:

• Biegunka ostra: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu.
  Nie należy stosować dawki większej niż 3 kapsułki (6 mg) na dobę.
• Biegunka przewlekła: 1 kapsułka (2 mg) po każdym luźnym wypróżnieniu.
  Nie należy stosować dawki większej niż 2 kapsułki (4 mg) na dobę.

Lek Stoperan przyjmuje się doraźnie, więc po uzyskaniu poprawy można zaprzestać jego stosowania.

Działanie: 

Stoperan zawiera loperamid, który działa dwojako. Powoduje spowolnienie ruchów jelit, dzięki czemu treść pokarmowa przesuwa się wolniej. Stoperan również wpływa na zwiększenie wchłaniania wody w jelitach, co wpływa na konsystencję stolca, który staje się bardziej zwarty. 

Przeciwwskazania: 

Kiedy nie stosować leku Stoperan?

• jeśli pacjent ma uczulenie na loperamid lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• w stanach, w których niepożądane jest spowalnianie perystaltyki jelit z powodu możliwego ryzyka wystąpienia ciężkich powikłań, w tym niedrożności jelit, okrężnicy olbrzymiej i toksycznego rozszerzenia okrężnicy,
• stosowanie leku Stoperan należy natychmiast przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit,
• w niedrożności jelit, ostrym wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, ostrym rzucie krwotocznego zapalenia jelita grubego, rzekomobłoniastym zapaleniu jelit, zwłaszcza związanym z podawaniem antybiotyków o szerokim zakresie działania,
• w bakteryjnym zapaleniu jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter,
• w ostrej czerwonce z krwią w kale i przebiegającej z podwyższoną temperaturą ciała.

Działania niepożądane: 

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo rzadko występujące działania niepożądane (u mniej niż 1 na 10 000 osób, w tym pojedyncze przypadki):

• bóle i zawroty głowy, zmęczenie, senność;
• ból brzucha, zaparcia, nudności i wymioty, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy, w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy, wzdęcia z oddawaniem wiatrów i niestrawność, suchość w jamie ustnej;
• wysypka, pokrzywka i świąd, obrzęk naczynioruchowy, wysypka pęcherzowa, w tym zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy i martwica toksyczno-rozpływna naskórka;
• reakcje alergiczne, niekiedy ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny;
• zatrzymanie moczu.

Wiele zdarzeń niepożądanych związanych ze stosowaniem loperamidu jest częstymi objawami zespołów biegunkowych (dyskomfort i ból w jamie brzusznej, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmęczenie, senność, zawroty głowy, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem wiatrów). Często objawy te trudno jest odróżnić od działań niepożądanych stosowanego leku.

Ostrzeżenia: 

• U pacjentów, u których występuje gorączka oraz krew w kale, przed rozpoczęciem podawania loperamidu należy ustalić przyczyny biegunki. Należy zachować ostrożność stosując Stoperan w biegunce bakteryjnej.
• U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lek należy stosować ostrożnie ze względu na możliwość toksycznego działania leku na ośrodkowy układ nerwowy.
• U pacjentów przyjmujących zbyt duże leku (przekraczające podane dawkowanie) notowano występowanie ciężkich zaburzeń pracy serca (m.in. przyspieszony lub nieregularny rytm serca).

Sposób przechowywania: 

• Lek należy przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
• Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

Stosowanie innych leków: 

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach, stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Stoperan może wchodzić w interakcję z chinidyną (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca) i rytonawirem (terapia zakażeń wirusem HIV). 

Stosowanie leku z jedzeniem: 

• Zaleca się popicie leku Stoperan wodą.
• Lek Stoperan może być stosowany na czczo lub po posiłku.
• Stoperan przyjmowany w dawkach stosowanych w leczeniu biegunki praktycznie nie przenika do centralnego układu nerwowego, a więc ryzyko interakcji z alkoholem jest minimalne.

Ciąża: 

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Loperamid przenika do mleka matki.

Uwagi: 

Nie należy stosować u dzieci poniżej 6 roku życia.

W przebiegu biegunki leczonej loperamidem mogą wystąpić: zmęczenie, zawroty głowy lub senność. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.